دیر اما موثر

فاصله ایجاد شده بین نرخ ارز آزاد و نیمایی طی چند سال اخیر، به یک کابوس بزرگ برای بنگاه‌های صنعتی و معدنی کشور تبدیل شده بود؛ چراکه تولیدکنندگان از یک سو نمی‌توانستند مواد اولیه و تجهیزات مورد نیاز را با ارز نیمایی تامین کنند و از سوی دیگر، ملزم به رفع نیازهای خود با ارز آزاد بودند. در نتیجه، تمایلی برای عرضه ارز حاصل از صادرات خود در سامانه نیما نداشتند و الزام به عرضه ۱۰۰ درصد ارز حاصل از صادرات در این سامانه را یکی از مهم‌ترین عوامل تاثیرگذار در کاهش تولید و سودآوری خود می‌پنداشتند. این معضل همواره با اعتراض به حق نه تنها فعالان بخش معدن و صنایع معدنی بلکه سایر صنایع همچون نفت، پتروشیمی و.. همراه بود و انتظار می‌رفت که دولت و بخش‌های مرتبط هرچه زودتر تمهیدات لازم جهت رفع آن را بیندیشند.