ایالات متحده آمریکا در رقابت جهانی برای دستیابی به مواد حیاتی در جایگاه خوبی قرار ندارد و پیامدهای این عقب‌افتادگی حالا به مرور زمان پدیدار می‌شوند.
صندوق بین‌المللی پول چشم‌انداز اقتصادی جهان و آمریکا را منفی ارزیابی کرد. دلیل اصلی این ارزیابی منفی، تشدید تنش‌های تجاری و اعمال تعرفه‌های گسترده اعلام شده است.
به گزارش پایگاه خبری فلزات‌نیوز و به نقل از پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» آلومینیوم کالایی لوکس محسوب نمی‌شود. این فلز حیاتی جزو جدایی‌ناپذیر بسیاری از حوزه‌ها از جمله انتقال برق، خودروسازی، ساخت‌وساز، بسته‌بندی و تجهیزات نظامی است. با این حال، در حالی که تقاضا برای آن رو به افزایش بوده، ظرفیت تولید داخلی آمریکا تقریبا به نقطه فروپاشی رسیده است.
در آغاز هزاره سوم، ایالات متحده آمریکا در جایگاه نخست تولید آلومینیوم در جهان قرار داشت. در آن زمان، حدود ۲۳ واحد ذوب آلومینیوم در سراسر این کشور فعال بودند اما امروز، تنها چهار واحد باقی مانده‌اند که آن‌ها هم با ظرفیت کامل فعالیت نمی‌کنند. تعطیلی واحدهای کلیدی طی سال‌های اخیر صنعتی را که زمانی پررونق و قدرتمند بود، به شدت تضعیف کرده است.
گزارش تازه‌ای از اندیشکده «Industrious Labs» پیش‌بینی می‌کند که تقاضای داخلی آمریکا برای آلومینیوم اولیه تا سال ۲۰۳۵، حدود ۴۰ درصد افزایش یابد. این رشد چشمگیر برای ماده‌ای که تقریبا در تمامی عرصه‌های زندگی مدرن نقش دارد، بسیار نگران‌کننده است، هرچند نگران‌کننده‌تر این است که آمریکا آمادگی لازم برای پاسخ‌گویی به این تقاضا را ندارد.
در حال حاضر، حدود ۸۲ درصد از آلومینیوم اولیه‌ای که در آمریکا مصرف می‌شود، وارداتی است. این آمار آمریکا را به بزرگ‌ترین واردکننده خالص آلومینیوم در جهان تبدیل کرده است. بیش از نیمی از این واردات از کانادا تامین می‌شود اما با محدود شدن بازارهای جهانی، رشد احساسات ضدآمریکایی در کانادا و وضع قوانین تجاری تازه در اروپا که ممکن است صادرات کانادا را به سوی آن قاره سوق دهد، آمریکا احتمالا به زودی از فهرست اولویت‌های صادراتی این کشور کنار گذاشته شود.
براساس گزارش «Industrious Labs»، تا سال ۲۰۳۵ نیاز سالانه ایالات متحده آمریکا به آلومینیوم اولیه ممکن است به ۶.۴ میلیون تن برسد؛ رقمی که با ظرفیت فعلی تولید داخلی این کشور فاصله بسیار زیادی دارد. در صورتی که این کمبود جبران نشود، تبعات آن محسوس خواهد بود. قیمت خودرو، تجهیزات انتقال برق، بسته‌بندی کالا و حتی پروژه‌های مرتبط با انرژی پاک همگی ممکن است به شدت افزایش یابند؛ چراکه تولیدکنندگان برای دستیابی به منابع محدود آلومینیوم وارد رقابت تنگاتنگی خواهند شد.
در چنین شرایطی، آمریکا باید قاطعانه برای احیای صنعت آلومینیوم خود اقدام کند. این یعنی راه‌اندازی مجدد واحدهای تعطیل شده، افزایش ظرفیت تولید در تاسیسات فعال و از همه مهم‌تر، سرمایه‌گذاری در زیرساخت‌های جدید تولید آلومینیوم؛ اقدامی که بیش از چهار دهه است در این کشور نادیده گرفته می‌شود.
گرچه فرصت‌هایی برای تحول در صنعت آلومینیوم آمریکا وجود دارد اما بدون ورود جدی دولت فدرال هیچ یک به واقعیت تبدیل نخواهند شد. پروژه پیشنهادی شرکت «Century Aluminum» برای ساخت یک واحد ذوب جدید (اولین مورد طی حدود ۵۰ سال گذشته) ظرفیت تولید را می‌تواند دو برابر کند. افزایش ظرفیت در سایت‌های فعال نیز به تقویت تولید کمک خواهد کرد.
به علاوه، واحدهایی که اخیرا تعطیل شده‌اند، قابلیت بازگشایی دارند. کارخانه‌های «Hawesville» ، «Magnitude» و «۷Metals» می‌توانند با بازگشت به چرخه تولید، حدود ۵۰۰ هزار تن ظرفیت را احیا کنند و زمینه اشتغال را برای دست‌کم یک هزار نفر فراهم سازند اما برای بالفعل کردن این ظرفیت‌ها، حمایت قاطع دولت فدرال ضروری است تا سرمایه‌ها را جذب کند و این طرح‌ها را به مرحله اجرا برساند.
ماجرا فقط تامین تقاضا نیست بلکه موضوع به ساختن اقتصادی مقاوم و آینده‌محور برمی‌گردد. اگر آمریکا نتواند زنجیره‌ای باثبات، داخلی و پایدار برای تامین آلومینیوم ایجاد کند، نه تنها با کمبود یک ماده حیاتی مواجه خواهد شد بلکه زیرساخت‌های اقتصادی و فرصت‌های شغلی متکی بر آن نیز به خطر می‌افتاد.
تصمیم‌گیری‌های پنج تا ۱۰ سال آینده سرنوشت‌ساز خواهند بود. اگر ترکیبی متعادل از سرمایه‌گذاری‌های دولتی و خصوصی، سیاست‌های صنعتی سنجیده و عزمی جدی برای نوسازی صنعتی در دستور کار قرار گیرد، ایالات متحده آمریکا می‌تواند صنعت آلومینیوم خود را دوباره به قدرت برساند و در مسیر تولید پایدار پیشتاز شود اما در غیر این صورت، نه فقط سهم خود را از بازار از دست می‌دهد بلکه آینده صنعتی و تاب‌آوری اقتصادی خود را نیز به خطر می‌اندارد.
انتهای پیام//
ثبت دیدگاه