تعرفه‌های دونالد ترامپ و وضعیت مازاد عرضه فولاد در چین، بسیاری از دولت‌ها در سراسر جهان را بر آن داشته است تا اقداماتی برای حفظ صنعت فولاد خود انجام دهند.
به گزارش پایگاه خبری فلزات‌نیوز و به نقل از پایگاه خبری و تحلیلی «فلزات‌آنلاین» شماری از دولت‌ها در رقابت با یکدیگر در تلاش هستند تا صنایع فولادی خود را سرپا نگهدارند. از بریتانیا گرفته تا فرانسه، اتحادیه اروپا و استرالیا، میلیاردها دلار برای مقابله با وضعیت مازاد عرضه جهانی فولاد و تعرفه‌هایی که ترامپ بر واردات این فلز به آمریکا وضع کرده است، اختصاص داده‌اند.
برای چندین دهه، دولت‌های اروپایی پذیرفته بودند که کاهش ظرفیت تولید صنایع آلاینده و زیانده فولاد در این قاره، امری اجتناب‌ناپذیر و غیرقابل تغییر است. به نظر می‌رسد کشورهای اروپایی برخلاف گذشته، اکنون دیدگاه خود را در ارتباط با توسعه صنایع فولادی داخلی تغییر داده‌اند. پس از سال‌ها بی‌اعتنایی، کشورهای توسعه‌یافته اروپایی قصد دارند اتکای خود به منابع فولادی آلاینده تولید شده در چین، کشورهای آسیای جنوب شرقی و کشورهای شمال آفریقا را کاهش دهند.
ایجاد وضعیت مازاد عرضه در صنعت جهانی فولاد اتفاقی جدید محسوب نمی‌شود. با این حال، تعرفه‌های ۲۵ درصدی وضع شده از سوی ترامپ بر واردات محصولات فولادی، موضوعی است که نیاز به ارزیابی و موشکافی بیشتری دارد. در واقع اعمال این تعرفه‌ها باعث می‌شود حجم زیادی از محصولات فولادی یارانه‌ای از سوی کشورهایی همچون چین، اندونزی، ترکیه و مصر که قبل از اجرای این تعرفه‌ها به بازار آمریکا صادر می‌شد، به دیگر نقاط جهان ارسال شوند. با در نظر گرفتن چنین مسئله‌ای، این حجم از محصولات فولادی یارانه‌ای که دیگر جایی در بازار آمریکا ندارند، به بازار دیگر کشورها سرازیر شده و این اتفاق موجب تشدید وضعیت مازاد عرضه جهانی فولاد خواهد شد.
در همین رابطه، دولت بریتانیا اخیرا سهام تنها واحد فولادی قدیمی خود که سال‌ها از فعالیت آن می‌گذرد را دوباره خریداری کرد. در ماه مارس ۲۰۲۵ نیز اتحادیه اروپا طرح اقدام جامع صنعت فولاد موسوم به طرح «Steel Action Plan» را با هدف احیای این بخش و جلوگیری از فروپاشی کامل آن اجرایی کرد.
در دیگر سوی جهان یعنی استرالیا، دولت این کشور میلیاردها دلار بودجه برای پیشگام شدن در تولید فولاد سبز داخلی اختصاص داده است. در همین راستا، با ارائه طرح «Steel Action Plan» بخش تحقیقات صنایع دفاعی برای گسترش پایگاه مشتریان در خاک اروپا تحت فشار قرار خواهد گرفت. گفتنی است که حدود ۹ میلیارد یورو کمک دولتی از سوی کشورهای عضو اتحادیه اروپا طی چند سال گذشته در صنعت فولاد اختصاص یافته است.
همچنین، قرار است حدود ۱۰۰ میلیارد یورو دیگر از سوی اتحادیه اروپا به منظور حمایت از افزایش ظرفیت تولید فولاد بدون کربن در آینده تخصیص داده شود. علاوه‌براین، مشوق‌ها و سیاست‌گذاری‌هایی برای ایجاد بازاری برای عرضه و تقاضای فولاد سبز بدون آلاینده در نظر گرفته خواهد شد.
مارک فراچی، وزیر صنعت و انرژی فرانسه در بازدید اخیر خود از منطقه شرقی منطقه آلزاس، بیان کرد: اتحادیه اروپا و کشورهای عضو باید اقدامات بیشتری در خصوص حفظ صنایع فولاد داخلی انجام دهند.
شرکت «ArcelorMittal» به عنوان یکی از بزرگ‌ترین تولیدکنندگان فولاد اروپا طی بیانیه‌ای اعلام کرد که حدود ۶۰۰ نفر از نیروی کار خود در واحد تولید فولاد مستقر در فرانسه و تعداد بیشتر دیگری نیز در بلژیک را تعدیل خواهد کرد.
فراچی در خصوص این تعدیل نیروها، مطرح کرد: فولاد چینی که یارانه‌های بسیار زیادی از سوی دولت این کشور برای تولید آن اختصاص پیدا می‌کند، سال‌هاست که بازار فولاد اتحادیه اروپا را تحت فشار قرار داده و سهم تولید داخلی در قاره سبز را به شدت کاهش داده است.
آیا خورشید صنعت فولاد اروپا طلوع خواهد کرد؟
بوریس یانکوویاک، کارشناس بخش تحول فولاد در سازمان «Climate Action Network» اظهار داشت: واقعیت امر این است که صنعت فولاد اروپا برای ایجاد تحول در آینده هنوز ابزارهای لازم را در اختیار ندارد.
به گفته وی، در حال حاضر صنعت فولاد اروپا که مبتنی بر سوخت‌های فسیلی است، نه تنها حال و روز خوشی را سپری نمی‌کند بلکه در حال دست و پنجه نرم کردن با مشکلات فراوانی است.
یانکوویاک تصریح کرد: در صورتی که صنعت فولاد اروپا همچنان به استفاده سوخت‌های فسیلی متکی باشد، امکان ایجاد تحول در آن وجود نخواهد داشت.
وی در ادامه گفت: خرید سهام یک واحد تولید فولاد اولیه از سوی دولت بریتانیا، هیچ تاثیری بر رفع مشکلات مربوط به افزایش قیمت انرژی، کاهش حجم تقاضای داخلی فولاد و اتکای شدید به زغال‌سنگ و سوخت گازوئیل نخواهد داشت.
این کارشناس صنعت فولاد تاکید کرد: ایجاد تحول در صنعت فولاد اروپا، نیازمند کاهش قیمت انرژی، افزایش حجم عرضه و تقاضای فولاد سبز و افزایش ظرفیت تولید این فلز از قراضه بازیافتی خواهد بود.
یانکوویاک یادآور شد: شرکت‌های تولیدکننده فولاد در اروپا باید تعهد خود را به گذار به انرژیهای تجدیدپذیر و اجرای فرایند کربن‌زدایی نشان دهند.
وی بیان کرد: واحدهای تولید فولاد در سراسر اتحادیه اروپا همانند واحد تولید فولاد «Taranto» در ایتالیا، به دلیل انتشار کربن تولیدی بالا و آلوده کردن آب و خاک، به شدت از سوی حامیان محیط زیست و جوامع بومی نزدیک این واحدها مورد انتقاد قرار گرفته است.
این کارشناس فولادی در خصوص طرح «Steel Action Plan»، عنوان کرد: اجرای طرح مذکور رشد اقتصادی را برای قاره اروپا به همراه داشته و کشورهای برتر در تولید فولاد از اجرای طرح «Steel Action Plan» به شدت استقبال کرده‌اند.
طبق گزارش‌های ارائه شده، آلمان حدود یک چهارم و ایتالیا حدود ۱۰ درصد از ظرفیت تولید فولاد اتحادیه اروپا را در اختیار دارد و از این حیث، رتبه اول و دوم بزرگ‌ترین تولیدکنندگان فولاد را دو کشور مذکور به خود اختصاص داده‌اند.
براساس ارزیابی‌های انجام شده از سوی انجمن فولاد اروپا، فرانسه، رومانی و لهستان هر کدام بیش از ۷ درصد از ظرفیت کل تولید فولاد اتحادیه اروپا را در اختیار دارند. طبق گزارش مذکور، تنها در پنج کشور اتحادیه اروپا هیچ فولادی تولید نمی‌شود.
پس از پایان دوران کرونا و در میانه تلاشها برای رهایی از وابستگی چندین و چند ساله اتحادیه اروپا به واردات گاز روسیه، اتکای شدید کشورهای عضو این اتحادیه به واردات فولاد از چین، فشارها بر صنعت فولاد در قاره سبز را به طور چشمگیری افزایش داد. یکی دیگر از مشکلاتی که گذار به تولید فولاد سبز در اروپا را به تاخیر انداخته، امنیت شغلی نیروی کار در صنعت فولاد قاره سبز است.
مارک فراچی، وزیر صنعت و انرژی فرانسه که یکی از حامیان توسعه پروژه‌های کربن‌زدایی شرکت «ArcelorMittal» شناخته می‌شود، بیان کرد: گذار به تولید فولاد سبز در قاره اروپا باید به گونه‌ای انجام شود که شرایط برای حفظ امنیت شغلی نیروی کار در صنعت مذکور از طریق تخصیص بودجه و ارائه آموزش به نیروی کار فراهم شده باشد.
طبق آمارهای منتشر شده، در حال حاضر حدود ۳۰۰ هزار نفر در صنعت فولاد اتحادیه اروپا مشغول به کار هستند و ۳۷ هزار نفر دیگر در صنعت فولاد بریتانیا فعالیت می‌کنند. ارقام اعلام شده اگرچه نسبت به نرخ کل افراد مشغول به کار در اتحادیه اروپا در صنایع مختلف رقم چندان بالایی نیست اما در صورت برچیده شدن صنعت فولاد قاره سبز، صنایع وابسته به آن مانند خودروسازی، دفاعی و انرژیهای تجدیدپذیر نیز ممکن است به پایان عمر خود نزدیک شوند.
یانکوویاک در پایان نسبت به اقدام برخی از کشورهای اروپایی در رابطه با حمایت از صنعت فولاد به بهانه افزایش ظرفیت تولید در صنایع دفاعی بریتانیا هشدار داد و گفت: ممکن است حتی افزایش ظرفیت تولید در صنایع دفاعی، حجم تقاضا برای فولاد در این کشور را چندان افزایش ندهد و در واقع تاثیر مثبتی بر خروج صنعت فولاد بریتانیا از بحران نداشته باشد.
انتهای پیام//
ثبت دیدگاه