به گزارش «فلزات‌نیوز»، اسداله فرشاد طی یادداشتی نوشت: استراتژی آینده جهان برای تولید فولاد در مقیاس بزرگ در سال ۲۰۵۰ با تمرکز بر انرژی‌های تجدیدپذیر شامل چندین عنصر کلیدی است:
_ هیدروژن سبز: استفاده از هیدروژن سبز به عنوان جایگزینی پاک و پایدار برای سوخت‌های فسیلی سنتی در فرایند تولید فولاد؛ هیدروژن سبز را می‌توان با استفاده از منابع انرژی تجدیدپذیر از طریق الکترولیز تولید کرد.
_ برق فرایندها: افزایش برقی شدن فرایندهای مختلف تولید فولاد؛ جایگزینی روش‌های متداول مبتنی بر سوخت‌های فسیلی با جایگزین‌های الکتریکی با انرژی های تجدیدپذیر.
_ جذب، کاهش و استفاده از کربن (CCU): اجرای فناوری‌های پیشرفته جذب کربن برای کاهش و جذب انتشار گازهای گلخانه‌ای حاصل از تولید فولاد و بررسی راه‌هایی برای استفاده از کربن جذب شده در سایر فرایندها یا تولید محصولات جانبی.
_ اقدامات بهره‌وری انرژی: اجرای فناوری‌ها و شیوه‌های کارآمد انرژی برای بهینه‌سازی مصرف انرژی کلی در تولید فولاد؛ تضمین فرایند پایدارتر و کارآمدتر از منابع.
_ اصول اقتصاد دایره‌ای: پذیرش اصول اقتصاد دایره‌ای از جمله بازیافت کارآمد ضایعات فولاد و به حداقل رساندن تولید ضایعات در فرایند تولید.
_ سرمایه‌گذاری در تحقیق و نوآوری: حمایت از تلاش‌های تحقیق و توسعه برای کشف و پیاده‌سازی فناوری‌های پیشرفته که پایداری تولید فولاد سبز را افزایش می دهد؛ از جمله مواد و فرایندهای جدید.
_ همکاری و استانداردهای جهانی: همکاری در مقیاس جهانی برای ایجاد استانداردهای مشترک پایداری برای تولید فولاد؛ حصول اطمینان از تلاش مداوم و هماهنگ در سراسر صنعت برای کاهش اثرات زیست‌محیطی.
با ادغام این استراتژی‌ها، صنعت فولاد قصد دارد تا سال ۲۰۵۰، ضمن تبدیل به یک مدل پایدارتر و سازگار با محیط زیست، با تلاش‌های جهانی برای مبارزه با تغییرات آب و هوایی و ترویج بخش صنعتی سبزتر هم‌سو شود.
ثبت دیدگاه